Afgelopen half jaar hebben we hard gewerkt aan allerlei subsidieaanvragen voor een superleuk documentairefilmplan over de maar liefst drie dialecten op het eiland Terschelling. Het project heet “Taaleilandjes”.

En YES! – inmiddels zijn er verschillende toegekend. Zoals de subsidie van het Friese Iepen Mienskipsfuns: https://omroepzilt.nl/nieuws/algemeen/cultuur/taaleilandjes-moet-streektaal-op-terschelling-nieuw-leven-inblazen/

Dit project onderneem ik met mijn lief en oud-eilander Babette Rijkhoff. Of eigenlijk meer andersom: zij maakt de verhalen in audio, waar we met deelnemers en andere professionals beelden bij maken.

We werken vanuit de Stichting de Mimmetaal, van Terschelling, die als doel heeft de drie kwijnende dialecten nieuw leven in te blazen. Want hoewel allerlei culturele activiteiten door volwassenen goed worden bezocht, hoe bereik je de jeugd die de dialecten niet of nauwelijks meer spreekt? Daar hebben we wat ideeën voor…

Het worden zes films waarin jongeren ouderen interviewen over ‘hun’ dialect. We betrekken zo jongeren in het maakproces en brengen voorzichtig hun perspectief op de kwijnende dialecten in beeld. Daarin raken we aan de veelgestelde vraag over afkomst en oorsprong: of je wel een “echte eilander bent”. (Het equivalent voor de Randstad is misschien, ‘maar waar kom je écht vandaan?) Wij willen onderzoeken: kun je ook open staan voor nieuwe eilanders als je met je dialect aan de gang gaat? En zo ja, hoe dan?

Mijn bijdrage vooralsnog is vooral de sociale dimensie te begrijpen en te verwoorden in de plannen en het nadenken over het project. Die dimensie blijkt voor geldschieters bepalend te zijn. Heerlijk om zodoende weer drie nieuwe talen en culturen in te duiken, want zo moeten we ze eigenlijk noemen, streektalen: het Schylgers, Meslanzers en Aasters.

In de lente van dit jaar gaan we van start, en als alles gaat zoals we willen, staan we op Oerol 2026 met een serie mooie films 🙂